Elisabeth Wolff & Agatha Deken, Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart:
Elisabeth Wollf kwam uit een gereformeerd koopmansgezin en groeide op in Vlissingen. Na haar zeventiende verjaardag liep ze weg met haar geliefde. Niet veel later kwam ze weer terug naar huis met een gebroken hart. Van mannen had ze toen genoeg, en vanaf dat moment begon ze met schrijven.
Aagje Deken was een boerenmeisje uit Amstelveen en verloor haar ouders op jonge leeftijd. Zij is opgegroeid in een weeshuis en was later gaan samenwonen met Elisabeth Wollf. Toen het boek Historie van mejuffrouw Sara Burgerhart was uitgekomen, waren ze heel erg beroemd. Ze wisten het genre naar een hoog niveau te tillen.
Historie van mejffrouw Sara Burgerhart is uitgebracht in 1782 en wordt beschouwd als de eerste Nederlandse Roman. Het boek is gebaseerd op ervaringen van de 2 schrijvers. Het verhaal bestaat uit totaal 175 brieven, geschreven door 24 verschillende personen.
(bron : http://nl.wikipedia.org/wiki/Historie_van_mejuffrouw_Sara_Burgerhart )
(bron: http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/h/historie-van-mejuffrouw-sara-burgerhart/)
Door mij goedgekeurde samenvatting:
Sara Burgerhart is
enig kind en wees. Na de dood van haar ouders heeft Abraham Blankaart de
voogdij gekregen, een vrijgezelle oude man. Deze reist echter graag en zit in
momenteel in Frankrijk.
Daarom woont Sara
bij haar tante Suzanne Hofland. Dit is een sekreet van de bovenste plank, die
alleen maar uit is op het geld van Sara dat zij als toeziend voogd zal krijgen.
Ze laat Sara in pauper kleding lopen en slecht voedsel eten. Ook mag Saartje
niet zoveel muziek maken als ze zou willen en moet ze streng volgens de bijbel
leven.
Sara pikt het niet
langer en vlucht weg. Ze gaat bij weduwe Spilgoed wonen die ze tevens als
vriendin beschouwt. Met alle mensen in het huis raakt Sara goed bevriend.
Eindelijk heeft ze de vrijheid om te doen wat ze wil en de jongemannen dienen
zich aan.
Voor Sara is dit
leven helemaal nieuw en elke uitnodiging neemt ze aan. Ondertussen houdt ze
haar voogd en haar vriendinnen op de hoogt van haar ondernemingen.
Ze wil nog niet
trouwen ook al willen al die mannen haar. Ze kan ook eigenlijk niet kiezen,
want ze zijn allemaal leuk voor uitstapjes.
Hendrik Edeling is
de meest serieuze vrijer, hij verklaard zijn op rechte liefde aan Saartje.
Maar Sara is meer
geïnteresseerd in de charmante R. hij neem haar overal mee naar toe. Wat zij
niet weet is dat hij alleen uit is op de liefdesdaad, zo naïef is ze nog.
Edeling schuift ze
af, ze zegt hem alleen zijn vriendschap te willen.
Ondertussen is
Blankaart bezig in Frankrijk met de vader van Edeling over te halen om het
huwelijk toe te staan. Deze is namelijk tegen, omdat Sara gereformeerd is en
Hendrik is Luthers.
Op een gegeven
moment zegt de lieve weduwe tegen Sara, dat ze met zichzelf te koop loopt door
al haar uitstapjes met verschillende mannen. Sara schrikt ontzettend en belooft
de weduwe voortaan alles te doen wat deze zegt. Nog een laatste keer spreekt ze
met R. af. Deze afspraak stond al en ze kon hem echt niet afzeggen want dat zou
onbeleefd zijn.
Helaas wordt dit
een drama. R. ontvoert Sara min of meer naar zijn landhuis. Hier probeert hij
haar aan te randen. Sara kan echter ontsnappen doordat de dochter van de
tuinman haar uit het huis smokkelt.
Helemaal overstuur
komt ze thuis, waar haar ‘familie’ haar opvangt. Ze is nog dagen ziek en
overstuur. De heer Edeling komt haar bezoeken en is zeer bezorgd. Door alle
gebeurtenissen beseft Sara dat ze liefde voelt voor Hendrik.
Ondertussen is
Abraham Blankaart erin geslaagd de vader van Hendrik over te halen het huwelijk
goed te keuren.
En zo gebeurt het
dat Sara en Hendrik trouwen en heel gelukkig zijn met elkaar. Om het geluk te
bezegelen krijgen ze ook nog een zoontje, die ze Jan noemen.
In de narede
trouwen er nog meer vriendinnen van Sara. Anna Willis trouwt met ds. Smit,
Aletta Brunier trouwt met Willem Willis en Adriana Nijverhart met Cornelis
Edeling. De anderen vergaat het minder goed. Tante Hofland wordt beroofd door
broeder Benjamin en Cornelia Slimpslamp, wat leidt tot een sentimenteel excuus
van tante aan Sara, en Cornelia Hartog gaat samenwonen met freule Van Kwastama.
2 recensies :
Eigen recensie:
Het boek Historie
van mejuffrouw Sara Burgerhart is een leuk, maar ingewikkeld verhaal om te
volgen. Dan spreek is voornamelijk voor mensen van deze tijd. Het taalgebruik
van het boek is namelijk erg oud. Door dit oude taalgebruik kostte het me erg
veel moeite om door dit boek te komen. Wat het wel leuk maakte was dat het
verhaal is geschreven in brieven. Het onderwerp is wellicht niet meer relevant
voor mij, door het tijdsverschil. Vroeger waren huwelijken namelijk veel meer
op verstand gekozen, dan op gevoel. Maar met de gedachte dat het vroeger zo
ging, was het dan nog wel de moeite waard om me door dit boek heen te slaan.
Het is ook wel overduidelijk dat de 2 schrijfsters echt een boodschap mee
wilden brengen, dat je je goed moet gedragen als een jong meisje. Het was een
boek om je de les voor te lezen, ook al kan ik mij niet voorstellen dat ze hier
vroeger werkelijk naar luisterden. Het boek draait eigenlijk voornamelijk om de
gedachtes van de personages, dan de gebeurtenissen zelf. Dit vond ik dan nog
wel wat hebben, aangezien de gedachtes erbij het interessant maken. Als er een
gebeurtenis was, werd dit dan ook vanuit verschillende brieven van
verschillende personages beschreven. Dit gaf een goed beeld van de gebeurtenis,
en maakte het niet eentonig. Nog een pluspunt van dit boek is dat het op
chronologische volgorde werd verteld, en er geen tijdssprongen waren, dit
zorgde ervoor dat ik de rode draad in het verhaal goed kon volgen. Wat ik wel
erg hinderlijk vond in dit boek, was dat er telkens maar weer werd verteld over
de fantastische en deugdzame mejuffrouw Sara Burgerhart, op een gegeven moment
weet je dat namelijk wel, desondanks vind ik haar wel een leuke personage. Een
grappig detailtje vind ik ook nog de typische namen in dit boek zoals meneer
Spilgoed, hij heeft zijn naam te danken omdat hij al zijn vermogen heeft
verspild. Ondanks het lastige taalgebruik en niet relevante onderwerpen van
deze tijdperk, is het toch wel echt een boek om aan te raden. Het heeft een
duidelijk verhaal, en een originele verhaalvorm, ook zijn de personages erg
leuk beschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten